در فرآیند حساسیت نوع یک، سلول های B علیه آنتی ژن های متداولی که در حالت نرمال بی خطر هستند، آنتی بادی اختصاصی IgE تولید می کند. IgE اختصاصی آلرژن، ماست سل ها (MC) و بازوفیل های خون محیطی (PBB) را حساس می کند. مواجهه مجدد با همان آلرژن باعث رهاسازی واسطه های التهابی از ماست سل ها و بازوفیل ها ودر نتیجه پاسخ ازدیاد حساسیت می شود. در واقع بیشتر داروهای آلرژی برای خنثی سازی یا پیشگیری از این پاسخ هستند.
مطالعات اولیه نشان داده اند که فولرین ها می توانند مسیر های سلولی مختلفی را متوقف نمایند، به همین ذلیل تأثیر این مولکول ها روی پاسخ ازدیاد حساسیت مورد بررسی قرار گرفت. بررسی ها نشان دادند که فولرین ها برای ماست سل ها و بازوفیل های انسانی سمی نیستند و نیز به تنهایی موجب رهاسازی واسطه های این سلول نمی شوند. اما ماست سل های پوست و بازوفیل هایی که پیش از مواجهه با آنتی ژن ها با فولرین ها انکوبه شدند به صورت چشمگیری کاهش دگرانولاسیون و تولید سیتوکین را در مقایسه با آن هایی که با فولرین ها انکوبه نشدند، نشان دادند.
ماست سل های ریه که از نظر فنوتیپی از نوع پوستی متفاوت هستندنیز در مجاورت فولرین ها، پاسخ های IgE کمتری نشان دادند. مطالعات نشان دادند که فولرین ها بر میزان گیرنده IgE روی سلول های مذکور تأثیری ندارند. بنابراین مشتقات فولرین مسیر های انتقال سیگنال را که به رهاسازی واسطه ها از ماست سل ها و بازوفیل های خون محیطی انسانی منجر می شوند، بدون دخالت بر اتصال آنتی ژن- آنتی بادی و یا آنتی بادی- گیرنده، باز می دارند.
مشخص شده است که ماست سل ها با واسطه اندوسیتوز، فولرین ها را فعالانه جذب می کنند و آن ها را بیشتر در شبکه اندوپلاسمی (ER) و به میزان کمتر در لیزوزوم ها و میتوکندری ها قرار می دهند، البته امکان رسوب آن ها در هر کدام از این اجزا داخل سلولی به گروه های متصل به فولرین بستگی دارد. تجمع فولرین ها در شبکه اندوپلاسمی، کاهش آزادسازی کلسیم با واسطه گیرنده IgE و تولید اکسیژن نوع واکنشی (ROS) را به دنبال دارد، در نتیجه دگرانولاسیون هیستامین و تولید سیتوکین نیز کاهش می یابد.
فولرین هایاز چندین مسیر انتقال سیگنال از تولید ROS جلوگیری می کنند. به عنوان مثال بازدارندگی کاسپاز 9، از تولید ROS جلوگیری می کند. فولرین تا 50 مرتبه موجب بازدارندگی کاسپاز 9 در ماست سل ها و درنتیجه کاهش سطح ROS می شود. بنابراین فولرین ها مثل آنتی اکسیدانی عمل می کنند که می تواند الکترون های رادیکال آزاد ROS را حذب نماید. مطالعات نشان داده اند که ROS نقش مهمی در آزادسازی واسزه ماست سل های انسانی دارد و بازدارندگی سطوح ROS به وسیله فولرین ها باعث کاهش پاسخ ناشی از آلرژن می شود.
