در این بخش فیلم آموزش و تدریس منطق - علت تدوین و شکل گیری علم منطق ارائه شده است. در یونان باستان استادانی پیدا شدند که سوفیست نامیده می شدند آنان دانشمندانی پرمایه و علامه هایی ذوالفنون و استادانی سیار و سخنرانانی توانا و مشهور بودند که در مقابل تعلیم خطابه و سخنوری و هنر اقناع در دادگاه از مردم پول های گزاف می گرفتند و چون هدف آنها تعلیم موفقیت در دادگاه و پیروزی در مناظره بود شب را روز و روز را شب می نمایاندند در نتیجه کم کم این فکر برای آنان پیدا شد که نکند اصولا حقیقت مطلق و ثابتی وجود ندارد و گرفتار شک و تردید و نسبی گرایی شدند و برخی از سوفسطائیان مثل گرگیاس گفتند نه واقعیتی هست نه معرفتی مطابق با واقعیت است و نه زبانی برای انتقال معرفت. مردم را نیز به شک انداختند که نکند اصولا حق و باطلی وجود ندارد. به همین دلیل فیلسوفان بزرگی مانند سقراط و افلاطون و ارسطو در مقابل سوفسطائیان مقاومت و مبارزه کردند و سعی کردند اثبات کنند که حق و باطلی و اندیشه درست و غلطی وجود دارد و انسان معیار و میزان و مقیاسی برای تفکیک و جداسازی اندیشه غلط از درست دارد و آن را ارسطو علم منطق نامید و قواعد و قوانین آن را استخراج و استنباط کرد و تدوین نمود. به همین دلیل علم معرفت شناسی هم پیدا شد. معرفت شناسی چیست؟ و به چه مسائلی می پردازد؟ آیا پرداختن به معرفت شناسی مهم است؟ چرا؟ پاسخ: معرفت شناسی یکی از سه شاخه مهم فلسفی (هستی شناسی، معرفت شناسی، ارزش شناسی) است که به مساله بنیادین علم و ادراک بشر از جهت کاشفیت و بازنمایی واقعیت می پردازد و روش اصیل آن تعقلی و تحلیل و قیاس و برهان است (نه روش تجربی) و به مسائلی مانند ماهیت معرفت، امکان معرفت، منابع معرفت، انواع معرفت، قلمرو معرفت، ارزش معرفت، و روش معرفت می پردازد؛ و هدف آن بررسی باورهای انسان و تشخیص معرفت و معارف از موهومات و خرافات است. بله پرداختن به معرفت شناسی بسیار مهم است زیرا معرفت شناسی به ارزیابی باورهای ما می پردازد و باورهای ما شخصیت و رفتار ما را شکل و جهت خاص می بخشند و سرنوشت ساز هستند و اگر اندیشه و باورهای ما باطل و بی ریشه باشد به مشکلات یا هلاکت معنوی یا مادی گرفتار خواهیم شد. باور های ما جهان ما را در ذهن ما می سازند و باور غلط جهان دروغینی را برای ما به تصویر می کشد و مایه گمراهی و تباهی ما می گردد.
