ویژگی های مربوط به سرخس: آوند دارد اما دانه ندارد. گامت نر تاژک دار دارد. رشته دوک متصل به سانتریول ندارد. زیستگاه آن در محیط های مرطوب است. سرخس آزولا در تالاب های شمال کشور با سیانوباکتر همزیستی دارد. نوعی سرخس می تواند ماده سمی آرسنیک را در خود جمع کند. سرخس عناصر آوندی، یاخته همراه، کیسه رویانی، تخمدان، گل ندارد. روش تکثیر سرخس از طریق هاگ زایی است. در سرخس اسپروفیت جوان بدا وابسته به بخش گامتوفیتی (پروتال) است اما اسپروفیت بالغ مستقل است و فتوسنتز می کند. *** دکتر علیرضا مشرفی *** مدرس برجسته زیست شناسی***
